Efsane bir yol üstü lezzet durağı: Susurluk Göbel Gizli Bahçe

Tatile arabayla gidiliyor/dönülüyorsa Susurluk’tan geçilirken genelde bir tost-ayran molası verilir. Özellikle sabahın erken saatleriyse Düzdağ Tostçusu’nda üstü salçalı, içine tercihen acı biber de koydurulmuş bir tost yemek şahane fikir. Ama bu benim için ancak sabah kahvaltısıysa tercih edilecek bir şey olur, zira Susurluk Göbel’de gerçekten -iddialı konuşacağım evet!- muhteşem etler, kokoreçler, ciğerler ve böyle bir et lokantasında beklemediğiniz kadar fazla çeşitte, muhteşem lezzetli mezeler var! O kutsal mekanın adı Göbel Gizli Bahçe.

Gerçek bir yol üstü hazinesi olan Göbel Gizli Bahçe’de, bölgenin hayvancılığı sayesinde çok iyi kalitede her türlü et ürünü sunuluyor, üstelik gayet makul fiyata… Ferah bahçesi, birbirinden ayrı oturma imkanı sağlayan çardakları zaten her zaman çok keyifli de, şu pandemi koşullarında daha da önemli oluyor. Vitrinden eti, sakatatı görüp seçiyorsunuz, pişirip getiriyorlar. Üstelik mekanda alkol servisi de var, kurban olarak seçilen şoför hariç herkes için müthiş bir fırsat! Burayı en ünlü kılan şeylerden biri ise -muhteşem etlerinin yanında- ünlü kokoreci. Malum, artık “İzmir usulü” adıyla bilinir oldu, kesilmemiş, baharatlanmamış, bütün halde gelen kokoreç aranıyor, çünkü bir kokoreçin bu şekilde servis edilebilmesi için kalitesinin de yüksek olması gerekiyor. Doğrayıp kıyarak, baharatla karıştırarak hatayı kapatma şansı olmuyor. İşte Göbel Gizli Bahçe’de bu şekilde servis edilen, çok lezzetli kokoreçler mevcut. Dahası, ciğeri de parça ciğer olarak mükemmel biçimde pişirip getiriyorlar. farklı farklı uğrayışlarımda biftek, bonfile, kuzu şiş gibi aklınıza gelebilecek neredeyse her türlü etini tattığım için rahatlıkla hepsini önerebilirim.

Ama benim için bir başka artısı var, bu tarz “etçi”lerde pek bulunmayan bir meze çeşidi ve lezzetine sahipler. Yani baktığınızda hani “Yahu altı üstü yoğurtlu semizotu işte, ne kadar farklı olabilir ki?” dersiniz ya… Demeyin! Bence fark öyle böyle değil. O semizotunun diriliği, kullanılan yoğurdun mükemmelliği, hafifçe gelen sarımsak tadı, aralara atılmış turna yemişi kuruları derken o basit semizotu, “bildiğiniz semizotu” olmaktan çıkıp seviye atlıyor. Bir deniz börülcesi mesela ne kadar lezzetli olabilir, ne kadar tadıyla tuzuyla, ekşisiyle, sarımsağıyla tam olması gerektiği gibi hazırlanabilir, burada görüyorsunuz. Humusu, havuç taratoru, şakşukası, aklınıza gelen tüm klasik mezeler çok lezzetli. Evet “sürprizli” değil, ama mükemmellik seviyesine ulaşmış bir klasiğe ne itirazımız olabilir? Şahsen buraya her gelişte tıka basa yiyip bir de yanıma yolluk olarak porsiyon porsiyon meze alıp götürüyorsam sebebi bundandır.

Son gidişimizde kuzu şiş, külbastı, bonfile ve benim canımın çok çekmesi üstüne parça ciğer söyledik. Günün en iyisi bonfileydi bu sefer, ama ciğere de (hem de hiçbir marinasyonu olmamasına rağmen) bayıldım! Salata da her zamanki gibi o kadar tazecikti ki, sıcacık bazlamayla girişiverdim. Hepsini yiyip kalkınca bir sürü de meze aldım yine, böylece yazlıkta ilk 1-2 gün meze hazırlama derdi de olmuyor!

Fiyatlar fişte. Görülebileceği gibi et fiyatları gram üstünden fiyatlı, çok makul. Bu yüzden aslında mezeler pahalı gibi duruyor, değil, et fiyatları alıştığımızdan ucuz. Ayrıca meze ve salata hazırlamak emek yoğun işlemler, uğraşısı çok, oysa eti pişirip getirmek çok daha kısa sürüyor. O yüzden tabii ki ne yapmıyoruz, restoranlarda sunulan yemeklerin fiyatlarını sadece malzeme içeriği üstünden değerlendirmiyoruz.

Susurluk üstünden, hatta yakınından geçeceğiniz bir programınız varsa ne yapın edin buraya uğrayın!

---

Şimdi bunlar da mezelerin stres testi uygulanmış hali. Bu mezelerin taze olduğu nereden belli? Elbette öncelikle tadından, ama ikinci olarak da arabada bu sıcakta 7,5 saat yol yapmalarına rağmen ertesi akşam hala dipdiri ve lezzetli olmalarından. Ne gevşeme, ne ekşime, ne başka bir sorun var. Eğer mezeler gerçekten çok taze olmasaydı, yerken lezzetli olsalar da (çünkü 1-2 gün bekleyen meze hâlâ çok lezzetli olur zaten) böyle bir yola dayanamazlardı. Oysa bunlar onca yolun üstüne hâlâ inanılmaz güzel! Yani İstanbul’da meyhanelerin %99’unda -evet net 99- bulamadığım meze lezzetini, mezesiyle değil etiyle ünlü bir yer tutturuyor ya, meyhaneler gelip yiyip feyz alsın buradan.

Tabaktaki köpoğlunun lezzeti kusursuz, yoğurtlu semizotu cranberry ve ayarında sarımsak ile fenafillah makamında. İkisinde de kullanılan yoğurt çok lezzetli, sıradan bir yoğurt değil belli ki, tadı da arttıran bu bence biraz da… Hem deniz börülcesi hem de kaya koruğu o kadar, ama o kadar güzel ki, bu kadar güzelini çok nadiren bulabiliyoruz inanın. Humus normalde mekanda pastırmalı sıcak humusa şeklinde servis ediliyor, tarifi de ona göre ayarlanmış, ama buradaki sade hali bile lezzetli. Enginar da dahil hepsi klasik meze sınıfında, ama hepsi son derece iyi. Bunlar benim yolluk olarak aldıklarım, ama çeşit olarak vitrinlerinde bunun üç katı var bu arada. Beyin söğüşten havuç taratora, ne isterseniz mevcut ve hepsi çok lezzetli. Bu da insana o “basit” mezelerin bile doğru yapıldığında ne kadar lezzetli olabildiğini bir kez daha hatırlatıyor. Hiçbir mezeye ne tuz, ne yağ, ne limon, ne sarımsak eklemem gerekti, beklemiş oldukları halde her şeyin tadı hâlâ dolu dolu, gümbür gümbür, “Oh be!” diyor insan.

Gerçekten Göbel’e gidin, ama sadece etle sınırlı kalmayın, mezelere de muhakkak yer verin, hatta o anda yiyemiyorsanız paketletin alın. Mazeret de hazır: giderken “Canım tatilde bir de yemek mi hazırlayalım, oh mis gibi meze rakı yaparız!”; dönerken de “Canım o yol yorgunluğuyla yemekle mi uğraşılır, oh mis gibi oturur yeriz!” 

Birkaç yıl önce burayı öğrenmemize vesile olan dostum Emine Turay’a çok teşekkürlerimle… Keyifler daim olsun, şerefe!