Çarşı pazar yeşillendikçe gözüm dönüyor derken abartmıyordum. Yeşillik namına ne varsa alıp eve yığasım geliyor da, bozmadan hepsini bitirme derdi tutuyor beni. Geçen sefer bahar tatlarından kuşkonmazı koymuştum masaya, şimdi sırada çok narin bir sebze, sultani bezelye var.
Sultani bezelye o kadar kısa süre tezgahta oluyor ki… 3, bilemediniz 4 hafta, sonra ara ki bulasın. Normalde kalkıp bakmaya üşeneceğim yerlere bile gidip bakıyorsam sırf onun bu nazlılığından. Ama bir de körpesine denk gelirsem, üüüf! Benden mutlusu yok o zaman! Nasıl kıtır, nasıl lezzetli, çiğ çiğ bile yerim hani! Geçen sene Bursa’dan gelen şeker bezelyeyle böyle körpecik sultani bezelye bulmuştum, ikisi de o kadar iyiydi ki yerken aklımı kaçıracaktım! Bu sene o kadar güzelini bulamadım, ama öylesi zaten her zaman denk gelmez, o yüzden bulduğunuzu alın.
Sultani bezelye kadar narin ve görece az bulunan bir sebzenin nasıl yeneceği meselesi, sıkı hayranları arasında bir tartışma konusu! “O nazenin tadı hiçbir şeyle karıştırmayın, zeytinyağında karabiber, tuzla iki üç dakika soteleyin yeter!”ciler az değil. Bir karşı salvo, “Hayır tereyağında iki üç dakika!” olabiliyor. İlla sote mi olmalı peki? Hayır tabii, kaynayan suya batırıp çok kısa süre tutup hemen ardından buz gibi soğuk suya sokmayı önerenler de var. (Bu yönteme blanşe etmek deniyor, blancher Fransızca bir terim. Soğuk suyla şoklamak hem dokusunun daha kıtır kalmasını hem de daha yeşil durmasını sağlıyor.) Bir üçüncü yol da pekâlâ buharda pişirmek olabilir. Tercih sizin, ama hangi yöntemi seçerseniz seçin bu körpe sebzenin çok kolay pişip yumuşayacağını unutmadan, başında dikilerek, dakikaları sayarak pişirmeniz gerektiğini unutmayın. Ben bu sefer soteleyeceğim, ama blanşe etmek de çok güzel sonuç veriyor.
Benim seçtiğim yönteme gelince, taze sarımsak bulunabildiği sürece taze sarımsak aşkımı sonuna kadar yaşayacağımı zaten beyan ettiğimden, elbette sultani bezelyeler için de önce zeytinyağında 2-3 dal taze sarımsağın beyaz kısmını hafifçe ısıtarak işe başladım. Mis gibi zeytinyağına karışan taze sarımsak kokusu içinizden aniden “Şuna bir ekmek banayım!” sesinin yükselmesine sebep olabilir, ama o sesi az tutun, pişince söz banarız. Kokusu çıktıktan sonra uçları ve kılçıkları alınmış, yarım kilodan biraz fazla körpe kıtır sultani bezelyeyi tavaya attım. Karabiber, tuz, birkaç damla limon ve bir çay kaşığı kadar incecik limon kabuğu rendesi ile sotelemeye başladım. Hafifçe yumuşadıklarında taze sarımsakların yeşil kısımlarını da ilave ettim, bir tur daha karıştırdım. Sonra tavadakilerin yarısını tabağa aldım. Kalan yarısına ise 3 yemek kaşığı krema ilave ettim, homojen şekilde karışınca onları da başka bir tabağa aldım.
İkisi de ayrı ayrı nasıl güzel, nasıl tazecik, nasıl lezzetli… Sultani bezelye belki görüntüsü itibariyle taze fasulyeyi andırıyor olabilir ama yassı oluşu ve dokusu itibariyle çok daha kıtır. Ayrıca daha tatlı. O açılardan taze fasulyeden ayrışıyor. Hem arada değişiklik olarak güzel, hem de baharı resmen ağzınızda hissediyorsunuz yerken. Bu mutluluk bile yeter!
Ha, niçin iki farklı şekilde yapıyorum? Çünkü iflah olmaz bir krema delisiyim, bayılırım! (Bütün süt ürünlerine deliriyorum zaten, o başka konu!) Ama bir yandan sultani bezelyenin o kendine has taze, yeşil yeşil tadını da çok seviyorum. Kremalı mı yapmalı, daha sade, sebzenin kendi tadının çıplak olduğu tarzda mı yapmalı? Birçok bahar sebzesinde benzer dilemmayı yaşıyorum doğrusu, oburluk başa bela! Ben de sorunu böyle çözdüm, aynı anda iki türlü de yapıp nefsimle barıştım.
Hem bir şey diyeyim mi, aynı malzemeyi anı anda iki farklı şekilde yan yana tatmak çok hoş bir his! Deneyin, belki siz de seversiniz… Sadece acele edin, sultani bezelyelerin bitişi eli kulağında…
dunyaninbahceleri.com 