“Almanya’yı neyiyle bilirsiniz?” diye sorsam, muhtemelen çay o cevaplar arasında yer almaz. Peki Alman menşeili bir çayevi olan ve kendi harmanlarını paketleyip satan Ronnefeldt‘in imzası haline gelen Morgentau’nun , sadece Almanya’da değil tüm dünyada en çok satan yeşil çay harmanlarından biri olduğunu söylesem?
Ronnefeldt de, tıpkı diğer pek çok meşhur çay evi gibi 1800’lerde, tam tarih olarak 1823’te kuruluyor. İlk Frankfurt’ta meşhur oluyor, ama zamanla ünü başka yerlere de yayılıyor. 1989 yılında ise çay harmancısı Friedrich Rapp, sonradan bir efsane haline gelecek olan Morgentau’yu yaratıyor. Bu çay, bugün tescillenmiş, reçetesi gizli bir harman, ama tabii birçok benzerinin (“taklit” mi “esinlenme” mi, ona siz karar verin!) piyasaya sürülmüş olduğunu görüyoruz.
Peki bu harmanı böyle efsanevi yapan şey ne? Aslında kullanılan çayın kendisi, o kadar inanılmaz bir çay değil. Birçok aromatize/parfüme çayda, Çin menşeili sencha tipi çayın kullanıldığını görüyoruz. Bu uzun yapraklı bir yeşil çay tipi, yani Türkiye’de daha aşina olunan “siyah çay” kadar fermente edilmemiş, okside olmamış halde. Esasında yeşil çayla siyah çay farklı çay bitkileri değildir, hepsi camellia sinensis bitkisidir, çay yaprağını işlemden geçirirken fazla okside ederseniz “siyah” çay olur. Tabii nasıl salçalık domatesle kahvaltılık domates farklıysa, farklı çay tipleri de farklı derecede oksitlemelere, farklı harmanlara, farklı aromalara daha uygundur. Sencha, tek başına çok güçlü tada sahip bir çay değil, o yüzden bu tarz harmanlar için uygun bir çay. Yani kaliteli, uzun yapraklı, ancak karakteristik bir çay değil. (Ben de tek başına içmektense harman olarak içmeyi yeğlerim onu doğrusu.) Bu harmanı özel kılan şey ise bu sencha yapraklarına eklenen gül yaprakları, ay çiçeği, peygamber çiçeği, bergamot ve altın vuruş olarak mangonun kattığı çiçek ve meyve aromaları…
Morgentau gerçekten çok ferahlatıcı ve çok yumuşak; son derece meyvemsi bir tada sahip, ayrıca bir yaz sabahı kadar güzel kokuyor! Rengi, doğru demlendiğinde beklendiği üzere altın sarısına yakın… Oldukça berrak, kıyılmış yaprak yerine tam yaprak kullanılması hem çayın lezzetini arttırıyor hem de berraklık sağlıyor. Aşağıdaki fotoğrafta süzgeç kullanmama rağmen çayda ne kadar az çay parçacığı olduğunu görebilirsiniz. Kıyılmamış yapraklar suda iyice açıldıkları için genelde çaydanlıkta kalıyorlar, fincana inmiyorlar.
Bu harmanın oluşturulduğu dönem için mango aromasının kullanılması oldukça yaratıcı bir hamle, bu da bu çay harmanını koklayanların onu sıradışı bulmasına yardımcı olsa gerek… Demlendiğinde damakta bıraktığı hoş koku ve meyve aromaları da pek beğenilince, kısa süre içinde namı yayılıyor elbette ve gastronomi dünyasının önemli ödüllerinden biri olan Great Taste Award’u kazanıyor. Bana soracak olursanız, bu çayı bir kez içmek bile neden bu kadar sevildiğini anlamak için yeterli, yeter ki bu meyveli çiçekli yeşil çayı siyah çayın tadıyla kıyaslama hatasına düşülmesin! Zira ikisi bambaşka tatlar, bambaşka içecekler…
Porselen sevenler için, bu antika fincan ve tabağı hakkında da biraz bilgi vermek isterim. Seltmann Weiden, 1901’de kurulmuş bir Bavyeralı porselen markası. (Anlayacağınız çay Alman olunca ben de ona göre bir fincan seçmek istedim!) Bu fincan ve tatlı tabağı da 1930’lu yıllardan. Lüksemburg’ta antika pazarını gezerken desenlerinin inceliğine, renklerinin zarafetine aşık olup almıştım. Eski porselenler toplamaya da bu takımla başladım, o yüzden bende yeri ayrıdır…
O halde yazıyı, bu çaya yakışacak bir alıntıyla, Almancanın en büyük ustalarından biri olan Goethe’den cümlelerle bitireyim. 17 Mayıs günü, şöyle yazmış günlüğüne genç kahramanımız Werther:
“Bu insan soyu denen, pek tekdüze bir şey. Pek çoğu, zamanın en büyük bölümünü sırf yaşamak için harcıyor ve kalan bir parçacık özgürlükten de öylesine korkuyor ki, ondan kurtulmak için elinden geleni yapıyor. Ey insan yazgısı!”
dunyaninbahceleri.com 